1 jaar Lapland

Hallo allemaal!

Vandaag is het precies 1 jaar geleden dat ik naar Fins Lapland vertrok, één van de beste beslissingen die ik ooit heb gemaakt. Nu gaat het tweede winterseizoen van start en ik heb weer wat verhalen om te delen. 

Na een lange zomervakantie buitenspelen en vooral niet achter de laptop willen zitten is het winterseizoen weer begonnen, vroeg en met veel sneeuw! Hoewel ik in de zomer ook allemaal leuke dingen heb gedaan, was het allemaal wat rustig, soms zelfs saai. Ik had geen motivatie om te typen maar tijdens mijn kampeeravontuurtjes heb ik 's avonds bij het kampvuur de verhalen opgeschreven. Die zal ik binnenkort omtoveren in een aparte blog. Nu heb ik ander nieuws te delen! 

Nieuw seizoen, nieuwe werkgever

Om te beginnen: ik ben "ontsnapt" aan mijn vorige werkgever. Ik had het hele verhaal over mijn ontslag en de weg ernaartoe uitgetypt, en toen besloten dat die negatieve onzin het delen niet meer waard is. Samengevat: ik heb maar een maand in dat mooie huis in het bos gewoond, eenmaal terug in de stad nog kort voor hem gewerkt, na veel ruzie 3 maanden verlof gekregen en na 2 maanden vakantie ontslag ingediend. "Thank you, bye".

Het goede nieuws: ik blijf nog een heel winterseizoen in Rovaniemi! Op aanraden van mijn huisgenootje bij Safartica gesolliciteerd, want meer opties kunnen nooit kwaad. Tijdens het sollicitatiegesprek kreeg ik gelijk een contract aangeboden, dat ik zonder twijfel ondertekende. 

Begin november ben ik bij Safartica begonnen, gewoon weer lekker als tour guide. De sfeer is goed, ik heb er helemaal zin in.

Omdat dit contract pas in November zou beginnen had ik nog een 4e maand vrij. Na 3 maanden niet werken had ik wel genoeg stilgezeten, zoveel vrije tijd is niks voor mij. Daarom ben ik na een fantastische vakantie met mijn ouders in Finland en Noorwegen in Tromsø, Noorwegen, op het ✈ gestapt om oktober in Nederland door te brengen. 

Bruisend Nederland, Leeuwarden, was fantastisch na de stille Finse zomer, en ik kon zelfs voor die ene maand nog wat werk vinden. De hele maand heb ik rond gelogeerd bij mijn lieve vriendinnen en zusje. Ik heb het echt ontzettend leuk gehad en prijs mijzelf heel gelukkig met die lieve mensen om mij heen. Het was voor het eerst dat ik het moeilijk vond om (weer) weg te gaan. Als Nederland en Finland nou naast elkaar zouden liggen...

Roadtrippen met  pap & mam

Mijn ouders hadden al sinds ik hierheen kwam het plan om mij op te komen zoeken. Nu kwamen ze eindelijk echt! De werkbus snel even omgebouwd tot camper en toen op 13 september via Duitsland, Denemarken, Zweden door naar Finland waar ze op 18 september bij mij in Rovaniemi aankwamen. Met een grote doos roze koeken, een voorraad Amstel bier en chocoladevla met slagroom ♡. 

Ze kwamen een paar daagjes bij mij in Rovaniemi logeren. Naast een bezoekje aan de rendieren boerderij hebben we ook verschillende kringloopwinkels bezocht, een ware attractie in Finland en ook de perfecte plek om foeilelijke souvenirs te scoren voor je vrienden thuis. Na Santa Claus Village te hebben verkend zijn we in het bos op wandelavontuur geweest. Uiteraard liep gids Kira de verkeerde kant op voor een paar bonus kilometers. De Aurora-jacht leverde niet de mooiste lichtshow op, maar we hebben het wel gezien. Dan maar de kroeg in, waar beide ouders de Salmiakki-shots zonder moeite opdronken!

Vanaf Rovaniemi ben ik meegereisd naar het Noorden. Het eerste nachtje in de bus in Luosto om de volgende morgen de Amethyst Mine te kunnen bezoeken. Vlak bij die bosparkeetplaats vond ik een rendierenkarkas, met gewei. Na mijn poging om met geweld dat gewei van de schedel te scheiden haalde mijn vader de decoupeerzaag tevoorschijn....want ja die heb je natuurlijk altijd mee op vakantie. Mijn moeder ging ook op zoek, ook met succes! Leuk hoor, slapen op een rendieren kerkhof. Opgerold in mijn slaapzak op een matrasje op de vloer van de bus, half onder het bed van mijn ouders geschoven. Dat paste precies! Het enige probleem is dan als je 's nachts moet plassen....en de buitentemperatuur slechts een paar graden of zelfs onder 0°C ligt.

Het busje was helaas nog niet geïsoleerd. Dat was rond het nulpunt niet zo'n probleem maar toen het 's nachts -7°C werd. In een wollen deken in mijn slaapzak had ik het niet koud. Toen voelde ik aan mijn neus, en besloot dat ik die plaspauze wel kon uitstellen tot de ochtend. Ik kom mooi mijn slaapzak niet uit. Toen 's ochtends het ijs aan de binnenkant van de bus zat, was opstaan toch wel lastig. Het zonnetje op de bus die de bevroren condens liet smelten, die druppels ons gezicht, dat was wel een reden om uit bed te komen. 

Door het prachtige landschap van Kilpisjärvi hebben we Finland verlaten, door naar Noorwegen. Die laatste nacht in Finland hebben we tot 's avonds laat bij een kampvuurtje gezeten. Het vage groene streepje was niet indrukwekkend maar de sterren, de hele melkweg die je vanaf die afgelegen donkere plek goed kon zien was absoluut prachtig. Wat mij betreft is je ouders meeslepen naar de middle of nowhere, om een kampvuurtje staan en dan in alle rust gewoon eens lekker kletsen de beste quality time die er is! 

In Noorwegen begonnen de echte bergen en later de fjorden. Ook dit landschap: prachtig. Relaxed, cruise control aan, om je heen kijken en maar wauw blijven zeggen. Ondertussen ergens op een parkeerplaats stoppen, koffie zetten, eitjes bakken en dan bij 0°C maar in het zonnetje in een tuinstoeltje lunchen. Meer luxe hebben wij niet nodig.

In het Nationaal park Ånderdalen gingen we voor een 6 km wandeltochtje. Gelukkig ben ik een fantastische goede gids die altijd de weg weet en zijn de Noren nog beter in wegwijs bordjes met correcte afstanden erop neerzetten. Natuurlijk was er geen telefoonbereik in dit gebied om online de kaart te kunnen bekijken. Uiteindelijk hebben wij zo'n 16 km gelopen en geklauterd, want vrijgemaakte, vlakke wandelpaden zijn het natuurlijk niet, dat zou te makkelijk zijn. Modder, boomwortels, rotsblokken en vooral veel water op het pad, en wij maar denken dat we een rondje lopen en weer bij de bus uit zouden komen. Toen kwamen we bij een hutje. Tussen de bergen en aan een meertje. Mistig en super stil. We waren zonder overlevingspakket op pad gegaan en waren zo intens blij toen we de koffie vonden die iemand in het hutje had achtergelaten! Koffie uit de ketel, filters zijn overbodige luxe. We lieten een dankbaar berichtje in het gastenboek en een aansteker voor de volgende bezoeker achter. De enige terugweg was precies hetzelfde pad als de heenweg. Het was wat zwaar en natte schoenen lopen niet zo lekker, maar eenmaal terug bij de bus was die snicker nog nooit zo lekker. Onderweg hebben we wat gevloekt, maar de uitzichten die we onderweg gezien hebben hadden we absoluut niet willen missen.

Na nog een nachtje in een vakantiehuisje en nog een nachtje net buiten de stad, ben ik op 26 september in Tromsø in het vliegtuig naar Nederland gestapt. 8 fantastische dagen met mijn lieve ouders die daarna met z'n tweetjes verder reden en een week later in Nederland aankwamen. Finland en ook de rest van Lapland/Scandinavië is zeer geschikt voor camperen & kamperen. Dankzij het allemansrecht mag je bijna overal overnachten en er zijn overal wel vuurplaatsen met een gevulde houtschuur te vinden waar iedereen een vuurtje mag stoken. Fins Lapland is dunbevolkt, heeft weinig verkeer maar wel vele parkeerplaatsen en open plekken langs de weg waar je zonder problemen of verstoring je kamper een nachtje neer kunt zetten. De regels voor dat allemansrecht zijn gebaseerd op gezond verstand en respect voor mens & natuur. 

Nieuwe collega's, oude vrienden 

Voor een ander bedrijf gaan werken betekent natuurlijk allemaal nieuwe collega's, maar gelukkig kwamen ook mijn collega's van vorig seizoen weer terug. Alexia en ik hebben de hele zomer op het appartement gepast, maar nu zijn ook de anderen weer terug. Vijf mensen, vier nationaliteiten, de woning is weer compleet. Vorig jaar was zo tof, we doen gewoon nog een seizoen. Gelukkig hebben we allemaal een andere werkgever gevonden en omdat we weten hoe veel er mis kan zijn binnen één bedrijf, op alle fronten, zijn we nu extra gelukkig in onze nieuwe werksferen. 

Het Safartica team is gelukkig ook heel leuk en het bedrijf zelf is bijzonder goed georganiseerd. Na de intensieve training is het nu nog wat rustig, nog niet heel veel werk. Maar December staat zo voor de deur en dan gaat het los. Gisteren mijn eerste sneeuwscooter tochtje van het seizoen gemaakt en helaas ook al vier auto's in de berm vast zien staan op een glad-wegdek-dag afgelopen week. De winter kwam vroeg dit jaar, in tegenstelling tot vorig jaar. Dat ik hier vandaag precies een jaar geleden aankwam, lag er geen sneeuw, die bleef pas op 1 december liggen. Dit jaar was ik in klimaatshock toen ik op 31 oktober in een koud, wit landschap aankwam. Tot vorige week bleef het onder de 0°C, nu zorgt de +1°C/+2°C ervoor dat de straten super glad worden. Hopelijk komt de echte kou snel terug, dat maakt ook de sauna zoveel beter! ❄❅❆