Bedje bedje, wat ben ik toch gelukkig met je

15 december 2019 - Rovaniemi, Finland

Dat is wat mijn moeder altijd zei als ze mij instopte en dit is precies wat ik op dit moment denk! Want na een aantal lange dagen en korte nachten heb ik vandaag een dagje vrij. In bed, laptop op schoot, koffie erbij en typen maar. Na drie maanden zomervakantie relaxed leven en niks hoeven ben heel blij weer op volle toeren aan de slag te zijn. Dan voelt zo'n dagje vrij weer als luxe. 

Vooral op deze dagen merk ik pas hoe lang het donker blijft. 10:00 is net zo donker als 07:00 en omdat het vandaag ook nog dik bewolkt is, wordt het eigenlijk helemaal niet licht. Gevoel van tijd blijft dan ook de hele dag in de war. De zon is nu op van 10:58 tot 13:25, zo'n 2 uur en 26 minuten en net voor de kerst hebben we de donkerste dagen van 2 uur en 14 minuten.

Ook zijn de temperaturen de laatste dagen net boven 0º C geweest. De straten zijn spekglad, alles is ijs en soms nog erger, nat ijs. Een tripje naar de supermarkt was nog nooit zo gevaarlijk ;).

Donkere dag  Een vuurtje maakt alles beter Gladde wegen

Hoor wie klopt daar gidsen?

It's december! Rovaniemi is vrolijk versiert en verlicht. Overal kerstbomen, leuke lampjes en een kerststal met ijs-sculpturen i.p.v. beelden die allemaal uitgebreid gefotografeerd worden door de charters toeristen die deze maand wat tijd in dé kerststad willen doorbrengen.

Rovaniemi is niet bepaald de mooiste stad. Tijdens de Laplandoorlog, tegen het einde van de tweede wereldoorlog, werd op een paar gebouwen na alles afgebrand. De totaal verwoeste stad werd opnieuw opgebouwd volgens het plan van de beroemde Finse architect  Alvar Aalto, met veel grijs beton. Maar wel beton in de vorm van een rendierenhoofd!  

Rovaniemi city map Christmas in Rovaniemi

Gelukkig wordt al dat grijs nu bedekt onder een laag wit. De sneeuw en de lichtjes geven de stad de echte kerstsfeer. Ook het kleine ijsbaantje op het stadsplein is weer open, net als in alle kerstfilms. 

December is natuurlijk ook de maand dat wij de meeste uren maken. Halverwege de maand heb ik er al iets meer dan 100 opzitten maar dat is nog niet zo spectaculair. Er was een kleine piek tussen 5 en 9 december, waar de nationale vakantiedagen in Spanje ons charters vol met Spanjaarden bracht. Mijn huisgenootjes appte mij of ik nog leefde, want ik kom thuis als zij slapen en ben 's ochtends weer weg voor zij wakker worden. Na die welverdiende 5 of 6 uurtjes slaap ben ik weer klaar voor de dag en als ik dan een keer kan uitslapen en na 10 uur ontwaakt uit mijn coma, dan voel ik mij herboren! Dat is zeldzaam, want uit kunnen slapen betekent natuurlijk ook dat ik na werk naar de kroeg kan waar ik onderweg naar huis toch langsloop. Dan loop ik die 8 uur slaap alsnog mis... maar teambuilding met een biertje is ook heel belangrijk.

Seizoen 1 vs seizoen 2

Als ik dit seizoen vergelijk met de vorige, mijn eerste seizoen hier, gaat alles nu zoveel makkelijker. Vorig jaar was ik een paar keer ziek en dan lang herstellend. Veel stress want alles was zo nieuw, ik wilde alles perfect doen en dan de baas waar ik voor werkte. Nooit nee zeggen, al het extra werk accepteren. Ook toen vond ik al dat avontuur fantastisch maar nu voel ik me ook nog gezond. Bizar dat één seizoen ervaring zoveel verschil kan maken. 

In Safartica hebben we de ''guide lounge'', echt een upgrade in vergelijking met vorig jaar. In de kelder zijn we veilig voor toeristen en voor kerst. Een collega had kerstversiering opgehangen en een andere collega heeft het weer weggehaald: "deze plek is kerst-vrij, hier kunnen we even ontsnappen aan kerst". In deze kelder staat een grote tafel en zelfs een bank. De aanwezigheid van die bank geeft al aan dat relaxen hier toegestaan is, in tegenstelling tot seizoen 1 waar we helemaal geen eigen ruimte hadden. Hier komen alle gidsen tussen/na hun tours om te eten, koffie te drinken en te kletsen. We hebben ook allemaal een kluisje. Daarnaast is de super grote keuken niet alleen om eten/drinken voor de safari's voor te bereiden, we mogen hem ook privé gebruiken. Met pauze & keuken kan ik redelijk normaal eten in plaats van de braadworst-BBQ lunch waar ik vorig seizoen bijna elke dag aan overgeleverd was.

Er wordt soms veel van je gevraagd als gids, maar er wordt een hoop gedaan om alle werknemers blij en gezond te houden. Zo wordt de grote bak voor alle statiegeld blikjes/flesjes ingeruild voor fruit en chocola en wordt er met kerst een walk-in diner georganiseerd. Iedereen is die avond aan het werk, rennen van de ene safari naar de andere en tussendoor kun je aanschuiven. Een super leuk idee. Op 4 december organiseerde één van onze Italiaanse collega's haar jaarlijkse Pizza & Pasta party. Mega gezellig en fantastisch eten. 

Toen ik van een klein naar dit grotere bedrijf overstapte was ik bang dat de sfeer en de instelling tussen alle collega's niet zo goed zou zijn als daarvoor. Die gezamenlijke vijand maakte ons guide-team bijzonder sterk. In november was er te weinig werk voor alle gidsen, wat erg onhandig is met een 0-uren contract, maar ook dat trekt zichzelf nu weer recht met de overuren.  Nu kan ik opgelucht zeggen dat ik niks in heb hoeven leveren en dat ik ben ontzettend blij ben dat ik de overstap gemaakt heb. 

Ik absoluut geen spijt van seizoen 1. Het was een harde, al dan niet absurde manier van leren, maar ik had het niet anders gewild. Nu kon ik al die kennis gebruiken voor een flitsende start van seizoen 2. Ik weet wat ik kan en anders vind ik wel een oplossing. Ze zijn dan ook altijd blij met mensen die eerst voor mijn vorige werkgever hebben gewerkt. Die vuurdoop is in hele sector erkend.

Yes, black piet is throwing those hard nuts at children

Op 5 december heb ik met Laura, één van de Nederlandse collega's, pepernoten gebakken in de grote werk-keuken. Met Sinterklaasliedjes op de achtergrond natuurlijk! Probeer mensen die Sinterklaas totaal niet kennen dan maar eens uit te leggen dat één van de best bewaarde tradities van ons multiculturele land bestaat uit een rijke blanke man in fancy kleding op zijn witte paard die zijn zwarte helpers het land rondstuurt om via de schoorsteen cadeautjes cadeautjes te bezorgen. En dat als die kinderen dan stout zijn geweest, ze geslagen worden met een bosje takken of in een zak gestopt worden en voor straf mee moeten naar Spanje. En dat die Spaanse collega's vervolgens geen idee hebben van dat die man daar woont....Oh en die pepernoten die wij nu bakken, die smijten we naar kinderen! Pas als je het aan buitenlanders moet uitleggen hoor je hoe gek het verhaal eigenlijk is. 

Pepernoten bakken

Gelukkig zijn ze in Finland groot fan van gingerbread-cookies, vergelijkbaar met speculaas/pepernoten en werden onze bak kunsten zeer gewaardeerd. De sinterklaasliedjes vielen minder in de smaak, maar wij zongen vrolijk mee.

Sneeuwscooter training

Eind november hebben we een volle dag sneeuwscooter training gehad, iets dat ik in seizoen 1 miste. Erg nuttig en één van de allerleukste dagen! Fijn om weer even in te komen, om een beetje te kunnen klieren en proberen want op een safari moet je natuurlijk het goede voorbeeld geven. Ook fysiek is het soms een beetje wennen. 

Ik heb in seizoen 1 nooit geleerd hoe je de aandrijfriem van een sneeuwscooter vervangt. Die breekt nog wel eens en vervangen kun je ter plekke doen, maar dan moet je wel even weten hoe. En hoe krijg je dat zware ding op z'n kant? Waar zitten de zwaartepunten? Tillen is techniek, zeker als je 67 kg (ik) tegenover 300 kg (sneeuwscooter) zet. Van het pad geraakt en vast in de diepe sneeuw? 10 manieren om het erger te maken, 1 om het op te lossen. 

De lol-kant van deze dag is het elkaar lekker moeilijk maken. Zo gooide één van mijn collega's, grote gast die de sneeuwscooters onderhoudt, tijdens de eerste stop mijn sneeuwscooter op z'n kant en loopt lachend weg. Succes daarmee. Dit soort mensen mag ik. 

Daar kwam nog een schepje bovenop. Als onderdeel van de training rouleerden we de rollen van main-guide, assistant-guide en toerist. De taak van de toeristen was natuurlijk problemen veroorzaken, zowel met rijvaardigheden als gewoon mega irritant en ontevreden zijn. Ze willen zien hoe je met dit soort gevallen omgaat, want ze komen ook in het echte werk voor. Tijdens mijn guide-tijd ging die collega er helemaal voor. Expres zijn sneeuwscooter van het pad het bos in rijden en dan schreeuwen dan hij zijn vliegtuig moet halen, zigzaggen en inhalen, dat soort dingen. Gewoon mega irritant doen! Fantastisch. Nadat ik mijn guide-vest doorgaf aan de volgende, sprong ik bij hem achterop en konden we samen het meest irritante sneeuwscooter-toeristen-stel ooit zijn. We hebben onze collega's flik getest en we werden daarvoor gehaat die dag. Na de rendiersoep lunch had iedereen weer nieuwe energie maar niemand durfde zich te misdragen. Saai!

Tijd om te ruilen, ik bestuurder, hij passagier. Met 100 kg achterop is het bijzonder makkelijk om de ski's van de grond te krijgen en hij gaf toe dat het best eng is om achterop te zitten als de bestuurder het gas eens lekker indrukt. Als bonus zagen we ook nog 3 elanden toen we opzoek gingen naar een verdwaalde collega. 

Dan is er nog een manier om vrienden te maken: een onderling spelletje is wanneer je een collega passeert tijdens je sneeuwscooter safari, om dan zijn/haar handschoen te stelen als je een high-five geeft. Natuurlijk geef je die handschoen, als het gelukt is, natuurlijk gelijk weer terug. Nu kwam er tijdens de training een collega langs en slimme ikke dacht dat het onze groep was die verderop omgekeerd was. Vrolijk juichend met die handschoentrofee realiseerde ik mij dat dit een aparte safari was... die collega heeft nog 2 uur lang met -15º C met één handschoen gereden. Gelukkig zijn de sneeuwscooter handvatten verwarmd maar alle andere collega's vonden mij heel gemeen. Het slachtoffer vond het gelukkig een hilarische actie.

Tot de volgende vrije (schrijf)dag!

(vega)sausage party! Onze kerstboom 2019

Foto’s

4 Reacties

  1. Harma Schepers:
    15 december 2019
    Fijn dat het dit seizoen zo goed gaat. Zou zelf behoorlijk depressief worden van die lange donkere dagen.
  2. L C J Webbe:
    15 december 2019
    Goed dat je kan omdenken en het daarom nu zo leuk hebt. Ja, natuurlijk weer een "Kira momentje" met een handschoen :) Denk aan je GPS {Geniet, Proost en Slaap} genoeg, en vergeet niet te stralen daar in het donker!
    Welterusten.. minimam x
  3. Petra:
    16 december 2019
    Ik hoop dat je snel weer een dagje vrij bent want je verhalen zijn zo leuk en fijn om te lezen!!! 😘
  4. Mieke:
    28 december 2019
    Hoi Kera wat een gezellig verhaal
    Je gasten zijn vast gearriveerd want je reageerde. Iet meer op mijn ingesproken bericht.
    Geniet maar lekker
    Volgende week oliebollen??